ایتالیا را بیشتر بشناسیم (تور ارزان ایتالیا) - مجله سرگرمی

با ما همراه باشید و با تور ارزان ایتالیا از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

ایتالیا در یک نگاه

داستان ایتالیا

ایتالیا که نام رسمی اش جمهوری ایتالیایی است، در جنوب اروپای مرکزی نهاده شده. این کشور از شمال با فرانسه، سویس، اتریش و اسلوونی- در امتداد کوه های آلپ- همسایه است و تا جنوب، به صورت شبه جزیره کشیده شده است. ایتالیا بزرگ ترین جزیره های دریای مدیترانه- سیسیل و ساردنیا- و جزیره های کوچک تری را هم در بر می گیرد و دو کشور سان مارینو و واتیکان هم درش نهاده شده اند؛ آب و هوای معتدل فصلی دارد و با جمعیت 60 میلیونی خود، ششمین کشور پرجمعیت اروپا و بیست وسومین کشور پرجمعیت دنیا به شمار می رود.

مرکز ایتالیا، رم است که مدت ها مرکز سیاسی تمدن غربی و مرکز امپراتوری روم به شمار می رفت. بعد از فروپاشی امپراتوری روم، ایتالیا بارها مورد تاراج نهاده شد، با این حال بعدها رنسانس آن جا به دنیا آمد. در پی دوران پیدایش دوباره (Risorgimento)، استان های ایتالیا در 1861 با هم یکی شدند و کشور ایتالیا را تشکیل دادند. طی دو دهه آخر قرن نوزدهم، ایتالیا با تسلط بر لیبی، اریتره، سومالی، اتیوپی، آلبانی، رودس و دوازده جزیره امپراتوری مستعمراتی ای تشکیل داد که در تیانجین چین هم یک امتیاز انحصاری داشت.

ایتالیای مدرن امروز، جمهوری دموکراتیک دارد و در صف 8 کشور صنعتی دنیا نهاده شده. سطح زندگی در ایتالیا در حد استاندارد بالا واقع شده است و از لحاظ کیفیت زندگی، جزء فهرست 10 کشور برتر دنیا است. این کشور، یکی از اعضای اتحادیه اروپاست و در گروه 8، گروه 20 و ناتو عضویت دارد. ایتالیا بعلاوه عضو سازمان همکاری و توسعه مالی، سازمان تجارت دنیای، کنسول اروپا، اتحادیه اروپای غربی و سازمان ملل است؛ از لحاظ بودجه دفاع دنیای، در رده نهم بوده و بخشی از تسلیحات اتمی ناتو را در اختیار دارد.

در واقع، ایتالیا نقش بزرگی در ارتش اروپایی و دنیای دارد. این کشور قدرت مند، از لحاظ سیاسی، اجتماعی و مالی، در کنار کشورهای انگلستان، فرانسه، آلمان و روسیه قرار می گیرد. در آخر باید به این نکته اشاره نمود که ایتالیا سطح سواد بالایی دارد.

برترین زمان سفر به ایتالیا

آب و هوای ایتالیا مثل سایر کشورهای مدیترانه ای است. تابستان هایش گرم و خشک اند و ژوییه (تیر)، گرم ترین ماه سال است. شمال کشور، زمستان های سردی دارد که اغلب با برف همراه اند؛ بر خلاف زمستان های ملایمی که جنوب می گذراند. بعضی منطقه ها جنوبی، در تمام فصل بارش، رنگ باران را نمی بینند. رشته کوه های ایتالیا، تاثیر مهمی بر آب و هوا می گذارند، بنابراین با سفر از این شهر به آن شهر، ممکن است آب و هوای مختلفی را تجربه کنید. اما کی به آن جا برویم؟

یک جواب بی درنگ برای این سوال هست: هر وقتی که شد! اما اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، برترین زمان سفر، بین آوریل تا ژوئن (اواسط فروردین تا اواخر خرداد) است. آن زمان هوا آفتابی است، بدون این که زیادی گرم باشد. دور و بر شهرها پر از گل های بهاری است و جهانگرد های تابستانی هنوز به آن جا سرازیر نشده اند. در ماه های ژوییه و آگوست (تیر و مرداد) بیشتر ایتالیایی ها به جاده می زنند. در این دو ماه سعی کنید به آن جا نروید، چون هوا داغ، قیمت ها بالا و کشور در حال کباب شدن است.

می گویند ایتالیا سرزمین ابدی آفتاب مدیترانه ای است. خوب، این را زیاد راست نمی گویند! در کوه های آلپ زمستان ها طولانی و شتماشاد، اولین برف در ماه نوامبر (آبان) می بارد و یخبندان ماه ژوئن (خرداد) هم زیاد غیر معمول نیست. فصل اسکی که بشود، حوالی آلپ قیمت ها بالا می رود. البته کوه ها تا حدی ناحیه لومباردی را از زمستان های سخت اروپای شمالی حفظ می نمایند، اما ابر و باران آن دور و برها زیاد پیدا می شوند، آن قدری که می گویند میلان، لندن ِ ایتالیاست.

در عوض، فلورانس در دره ای بین تپه های فراوان نهاده شده که باعث می شود گرمای تابستان هایش عین آتش جهنم باشد. رم، تابستان گرم و زمستان معتدل دارد. این وضع آب و هوا تا جنوب هم ادامه دارد: در سیسیلی و ساردنیا زمستان ها زیادی معتدل اند و تابستان ها گرم و خشک و طولانی.

غذا و باقی قضایا

غذاهای ایتالیایی که در خود ایتالیا سرو می شود، با آن چیزی که در امریکا و اروپای غربی به نام غذای ایتالیایی به خورد مردم داده می شود، خیلی فرق دارد. غذاهای ایتالیایی از متنوع ترین غذاهای دنیا هستند و به هر ناحیه، شهر یا حتی روستا هم که سفر کنید، غذاهای خاص خود را دارند. این مسئله به جغرافیای ایتالیا هم برمی شود که شبه جزیره دراز و باریکی است که از خاک اروپا در دریای مدیترانه پیش رفته است، به اضافه دو جزیره سیسیل و ساردنیا که در طرف جنوب و غرب آن قرار دارند. داخل شبه جزیره و شمال آن کوهستانی است و چون در گذشته ارتباط منطقه ها شمالی و کوهستانی با دو نوار ساحلی امکان پذیر نبوده، فرهنگ سرزمین ایتالیا از زمان های کهن، به دو شاخه شمالی و جنوبی و برّی و بحری تقسیم شده است.

سواحل جنوبی شبه جزیره را در زمان های کهن، مهاجران و مستعمره نشینان یونانی آباد کردند که دریانورد و ماهی خوار بودند و با خورد و خوراک اقوام شرقی تر، به خصوص ایرانیان هم کمابیش آشنایی داشتند. مردم سواحل جنوب از زمان یونانیان تا امروز، طبعاً خورد و خوراک خود را از دریا -آدریاتیک در شرق و مدیترانه در غرب- به دست می آورده اند. از لحاظ این مردم، هرچه از دریا گرفته شود خوردنی است. از این روست که ماهی، و میوه های دریا به طور کلی در آشپزی جنوب ایتالیا نقش مهمی بسیار دارد، به طوری که حتی به بسیاری از سالادها و غذاهای غیردریایی هم اندکی ساردین یا ماهی مُتوی تازه یا شور اضافه می نمایند.

در مقابل، بومیان ناحیه شمالی ایتالیا که در گذشته اترودیا نامیده می شده، به کشاورزی، شکار و دامداری می پرداختند و خورد و خوراکشان بیشتر گوشت و نان و تره بار بوده. این تفاوت، امروزه هم تا حدی میان آشپزی جنوب و شمال ایتالیا به چشم می خورد. مخصوصاً که به فراورده های غذایی خاص هر منطقه هم بستگی دارد. برای مثال، شهر میلان در شمال شبه جزیره، میان دره پو و دامنه های سبز کوه های آلپ واقع شده است. در دره رود پو برنج کاشته می شود و چراگاه های دامنه آلپ هم محل پرورش دام است. طبیعی است که در آشپزی این منطقه گوشت و کره و برنج بیشتر از جاهای دیگر مصرف دارد. خوراک معروف اُسّوبوکو -ماهیچه گوساله با مغز قلم- که غالباً با نوعی کته یا دمی خورده می شود، از این منطقه آمده است. پنیر نرم و پرچربی گورگونزولا، ریزوتّو (دمی برنج) و پِلُنتا (بلغور ذرت) هم محصول همین منطقه است. از طرف دیگر، بندر ونیز که کنار دریای آدریاتیک واقع شده است و قرن ها کانون داد و ستد با مشرق بوده، شهری است که بازارهایش پر از ماهی و میوه های دریاست و از پنجره آشپزخانه هایش بوی غذاهای دریایی و ادویه های شرقی بیرون می زند. ناپل، در ساحل جنوبی شبه جزیره و در کنار دریای مدیترانه، شهر پیتزا و پاستاست: غذاهایی که نه تنها سایر شهرهای ایتالیا، بلکه در واقع بیشتر شهرهای دنیا را تسخیر نموده اند؛ و شهر سس ها و خورش های سرخ رنگ ِ گوجه فرنگی و فلفل قرمز.

شام و ناهار ایتالیایی اگر از صبحانه ایتالیایی که معمولاً یک فنجان قهوه و کمی نان و مربا یا نان شیرینی است بگذریم، باید گفت که مردم این کشور در شبانه روز دو نوبت غذا می خورند: ناهار و شام. ناهار یک ساعت بعد از ظهر با آنتی پاستو (پیش غذا) شروع می شود و دو دور غذا در پی آن می آید. دور اول معمولاً یک ماده نشاسته ای است، مانند پاستا، پلنتا یا برنج که آن را ساده، یعنی بدون خورش یا سس می خورند. دور دوم یا غذای اصلی، ماهی یا گوشت یا مرغ است، که با یکی دو جور تره بار یا سالاد سر سفره می آید. اما بسیار پیش می آید که دور اول پاستا با نوعی خورش باشد، که در این صورت دور دوم حذف می شود. دسر معمولاً میوه تازه است که با یکی از انواع پنیر می خورند. ناهار با نوشیدن یک فنجان قهوه ساده به انتها می رسد.

شام ایتالیایی معمولاً با یک فنجان سوپ رقیق شروع می شود، مگر این که سوپ جای غذای اصلی را هم بگیرد، که در آن صورت ممکن است بسیار مایه دار باشد و مقداری پاستا هم در آن بریزند، اما غذای اصلی که معمولاً گوشت یا مرغ یا ماهی است، ممکن است با سیب زمینی یا سالاد همراه باشد. پس از غذای اصلی هم میوه تازه صرف می شود.

نان سفید ایتالیایی که مغز نرم و پوسته برشته ای دارد، همواره سر سفره حاضر است، ولی در ایتالیا برخلاف جاهای دیگر اروپا هرگز با کره خورده نمی شود، مگر آن که نان کره مالیده قسمتی از آنتی پاستو باشد.

در رستوران های ایتالیا معمولاً میز رنگینی از انواع آنتی پاستو چیده شده است که مشتریان پس از سفارش دادن غذای اصلی به سراغ آن می روند و با یک بشقاب پر از غذاهای نغز سبک - و گاهی هم سنگین - برمی گردند. این رسم، چنان که می دانیم، امروز کمابیش عالم گیر شده است.

میراث فرهنگی مادی

تا به امروز 42 اثر فرهنگی و 3 اثر طبیعی از کشور ایتالیا به عنوان میراث فرهنگی دنیای در فهرست یونسکو به ثبت رسیده است. در این جا تنها به تعدادی از آن ها اشاره خواهیم کرد؛ برای تماشا فهرست کامل میراث دنیای ایتالیا به صفحه این کشور در وب سایت میراث دنیای یونسکو مراجعه نمایید.

1. مجموعه کاخ سلطنتی قرن هجدهمی کاسرتا، پارک و قنات ون ویته لّی و سن لئوچو

واقع در: استان های کاسرتا، بنه ونتو و کامپانیا

تاریخ ثبت: 1997

این مجموعه تاریخی را چارلز سوم، پادشاه بوربن، در اواسط قرن 18 میلادی، در رقابت با کاخ ورسای و کاخ سلطنتی مادرید برپاکرد. در این مجموعه، در کنار کاخ و پارک های اطراف آن، طبیعت بکر و جنگل های طبیعی هم وجود دارد؛ شکارگاه و یک کارخانه فراوری ابریشم.

2. کوه های مقدس

واقع در: نواحی شمال غربی ایتالیا، پید مونت و لومباردی

تاریخ ثبت: 2003

مجموعه این 9 کوه مقدس، شامل کلیساهای کوچک و بناهای دیگری از مذاهب مختلف مسیحیت است که در اواخر قرن 16 و اوایل قرن 17 میلادی بناشده اند. در کنارِ جنبه نمادین و ارزش معنویِ این کوه ها، تپه ها، جنگل ها و دریاچه های اطراف، زیبایی آن ها را دوچندان نموده است. هنرهای ارزشمند دیگری در قالب نقاشی و مجسمه هم در این بناها به چشم می خورد.

3. منطقه های باستانی پومپی، هرکولانئوم و توره آنونسیاتا

واقع در: استان ناپل، کامپانیا

تاریخ ثبت: 1997

فوران مشهور آتشفشان وزوو در 24 آگوست سال 79 میلادی، دو شهر رومی پمپی و هرکولانئوم را به کل نابود کرد و زیر خاکستر مدفون کرد. از اواسط قرن 18 میلادی کاوش و حفاری این منطقه شروع شد و بخش هایی از این شهرها در معرض دید عموم قرارگرفت.

میراث فرهنگی معنوی

میراث فرهنگی معنوی ایتالیا که در فهرست میراث دنیای یونسکو به ثبت رسیده، به قرار زیر است:

تئاتر خیمه شب بازی مردم سیسیل- سال ثبت: 2008

تئاتر خیمه شب بازی معروف به اپرا د پاپی اوایل قرن نوزده در سیسیل ظهور کرد و موفقیت بزرگی میان طبقه کارگر این جزیره به دست آورد. عروسک گردانان، داستان هایی را از ادبیات سلحشورانه قرون وسطی و منابع دیگری از جمله اشعار ایتالیایی دوره رنسانس، زندگی قدیسان و قصه های راهزنان بدنام، روایت می کردند. بیشتر گفتگوهای عروسک گردانان بداهه بود. دو مکتب عمده خیمه شب بازی سیسیل در پالرمو و کاتانیا، از نظر شکل و مقدار عروسک ها، فنون اجرایی و تنوع دکور پشت صحنه متمایز هستند. این تئاترها بیشتر تجارت های خانوادگی بودند. صنعت گران در حکاکی، نقاشی و ساخت عروسک ها که به خاطر چهره های پرشورشان معروف اند از روش های سنتی استفاده می کردند.

به علت مسائل مالی، عروسک گردانان، دیگر توانایی امرارمعاش به وسیله هنر خود را ندارند و به سمت حرفه های سودآورتری سوق پیدا نموده اند. صنعت گردشگری نقش بسزایی در افت کیفیت اجراهایی داشته که قبلاً فقط مخاطبان آن، شاگردان محلی بودند.

نغمه های شبانی ساردینی- سال ثبت: 2008

این نغمه ها نمایان گر گونه ای از چند صدایی است که گروه چهار نفره ای از مردان با استفاده از چهار صورت مختلف به نام های باسو، کونترا، بوچی و مسو بوچی آن را اجرا می نمایند. اعضاء با تشکیل دایره ای به صورت ایستاده به نغمه خوانی می پردازند. در حالی که تک خوانان، قطعه ای نثر یا شعر می خوانند، گروه کر با سر دادن نوایی دیگر، آن ها را همراهی می نمایند. هنر نغمه خوانان با زندگی روزانه اجتماعات محلی عجین شده است. این میراث از گنجینه عظیمی برخوردار است که در ساردینیا فرق دارد.

این سنت در معرض تحولات اجتماعی-مالی از جمله انحطاط فرهنگ شبانی و افزایش گردشگری در ساردینیا واقع شده است. اکنون در اجراهای صحنه ای که ویژه گردشگران است، گرایش به تغییر منابع و سبک عمیق موسیقی این نوع نغمه ها به چشم می خورد.

منبع: ZORAQ

برای سفر به ایتالیا، می توانید در تور اروپابا خبرنگاران همسفر شوید.

گردآوری و تنظیم: تحریریه خبرنگاران

لطفا در نشر دانسته های خود کوشا باشید.

برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وب سایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.