200 متخلف اقتصادی را شلاق بزنند، درست می گردد
به گزارش مجله سرگرمی، رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین معتقد است که اگر 200 متخلف اقتصادی را شلاق بزنند، کار درست می گردد. او همچنین می گوید که از 15 کشور همسایه، 10 کشور با ما خوب نیستند!
به گزارش خبرنگاران، اسدالله عسگراولادی درباره شرایط این روزهای کشور، تحریم های امریکا و رابطه تجاری ایران و چین با روزنامه شرق گفت وگو نموده که گزیده آن را به نقل از خبرآنلاین می خوانید:
تحریم های تازه آمریکا این بار هوشمندانه تر از قبل اعمال می گردد و در این شرایط شاید به راحتی قبل نتوانیم این تحریم ها را دور بزنیم. برای عبور از این مرحله دشوار در حوزه روابط بین الملل چه کشورهایی می توانند به ما کمک بیشتری نمایند؟
در مقابل بداخلاقی ها یا دهن کجی های آمریکا، سه یا چهار راه بیشتر نداریم اما می توانیم از آن عبور کنیم. شرط اول عبور از این شرایط، اتحاد خودمان است؛ مثلا این فهرست هایی را که می بینیم گاهی منتشر می گردد، باید کنار بگذاریم. این اختلاف ها باید برداشته گردد. یکی می گوید فهرست ندهید، یکی می گوید فهرست بدهید. فردی 30 میلیون تُن پنیر وارد نموده است؛ حال سؤال می گردد این پنیر را کجا بردید و چه کردید؟ نمی خواهم این حرف را بزنم، اما باید با 10، 15 نفر از متخلفان واقعی برخورد دشواری گردد و صد، 200 نفر را هم شلاق بزنند، تا این کارها را ننمایند. در غیر این صورت، شرایط درست نمی گردد و انحراف ها ادامه خواهد یافت.
از لحاظ بین المللی نیز سه اصل را باید رعایت کنیم؛ اول اینکه با همسایگان خود بهتر از این باشیم. ما با همسایگانمان خوب نیستیم. 15 همسایه داریم که 10 همسایه ما را دوست ندارند. باید با چین و هند رفاقت داشته باشیم. یک همسایه شمالی هم داریم که با ما صاف نیست و باید صاف بگردد. روسیه به ظاهر با ایران صاف است اما در اوپک با ما همراهی نکرد. این نشان می دهد این کشور یک ظاهر و باطنی دارد. پنج بار با پوتین ملاقات کردیم. رئیس جمهور ما رفت شانگهای، اما هنوز به بازی اش نگرفته اند و هنوز ناظر تصمیم سازی هاست. ما باید روابط خود با همسایه ها را مدیریت کنیم و با کشورهای بزرگ روسیه، چین و هند رفاقت عمیق تری داشته باشیم. اگر روابط خود با همسایه ها را حفظ نموده و سه کشور بزرگ را نگه داریم، به قول مرحوم بهشتی، آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند. اگر این کارها را نکنیم، باید نگران چهار نوامبر و خروج آمریکا از برجام باشیم.
خروج آمریکا از برجام چه تأثیری بر فعالیت های اقتصادی ایران خواهد داشت؟
ما 40 سال است در تحریم هستیم. به راحتی از تحریم عبور می کنیم، به شرط اینکه خودمان با هم متحد باشیم و همسایه هایمان را درک کنیم. از وزیر نفت گله ای دارم. چند سال پیش در جریان بازدید از آزادگان، اگرچه آقای زنگنه وزیر خوبی است، اما در تلویزیون گفت من چینی ها را از آزادگان بیرون کردم. بعد از این سخنان، توتال به جای چین آمد. حالا با اعمال تحریم های جدید آمریکا، توتال از ایران رفت و چینی ها هم حاضر نیستند به ایران بازگردند.
فکر می کنید ما در حق چینی ها بداخلاقی نموده ایم؟
بله این بداخلاقی مدیریتی ماست؛ چه ضرورتی داشت اعلام کنیم چین را از ایران بیرون نموده ایم؟ چه لزومی دارد با ذکر دلایل چین را هوا کنیم؟ باید بدون سروصدا این کار انجام می شد. سیاست یعنی اینکه بدون سروصدا کارهای خود را پیش ببریم. چرچیل وقتی سیاست مداری می کرد، با همه مکاتبه می کرد. با مکاتبه برنده جنگ شد. کسی قدرت نداشت مثل او با مبادله اطلاعات و مکاتبه، آمریکا را وادار به مذاکره کند. ما باید سیاست خاصی داشته باشیم. در آن مقطع فریاد زدم درباره چین این گونه رفتار نگردد. در برابر بداخلاقی آمریکا باید لبخند به شرق را بپذیریم. روسیه و چین کشورهای شرقی هستند که لبخندشان را پذیرفتیم. اگر بخواهیم از این تحریم های بد عبور کنیم، باید اتحاد خود را حفظ کنیم و دوستی با همسایگان و چند کشور بزرگ را نیز بپذیریم؛ زیرا باید دو میلیون بشکه نفت بفروشیم.
شرایط چین برای خرید نفت ایران بسیار دشوار گیرانه است و این کشور صرفا به دنبال فروش کالاهای خود است. با این شرایط، تجارت با چین نفعی برای ایران دارد؟
شرایط ما برای چین دشوار گیرانه است. ما شرایط آسانی نداریم. من پیشنهاد می دهم یک میلیون بشکه نفت اضافه ایران را به چینی ها بفروشیم. در ازای آن پول نگیریم تا طلبکار شویم. سند دِین درست می کنیم و به ازای آن دو تا سه کالای مورد احتیاج خود را می آوریم.
در دور قبل تحریم ها، قراردادهای ما با چین منجر به بلوکه شدن دارایی هایمان در بانک های این کشور شد. چه تضمینی وجود دارد این بار چین براساس منافعش قراردادها را به نفع خود نچرخاند؟
اینکه پول ها بلوکه شد، تقصیر خودمان بود. ما با چین قرارداد بستیم و گفتیم که روزی 500 هزار بشکه نفت را به 600 هزار بشکه افزایش دهید. یک سوم آن را پول پرداخت کنید و به ازای دوسوم بقیه، کالا بدهید. این پیشنهاد ما بود و چین هم از این پیشنهاد راضی بود و به سرعت آن را پذیرفت. در آن مقطع، غرب از ما نفت نمی خرید. در این معامله ضرر نکردیم. حدود 20 میلیارد دلار طلبکار شدیم. دو سال طلبکار شدیم و در قالب فاینانس هایی که داشتیم، از چین پول گرفتیم. هند هم همین طور است. 10 میلیارد دلار از این کشور طلبکار بودیم که به ما کالا داد؛ گندم و برنج داد و حتی از جای دیگر کالا خرید و به ما داد. اگر در جریان مبادلات طلبکار باشیم، عیبی ندارد. ولی باید راه وصول طلب را بلد باشیم. اگر بلد نباشیم چگونه رفتار کنیم، همین می گردد. فساد ایجاد می گردد. معاون اول رئیس جمهور گفته است: نفت را به بخش خصوصی می دهیم، بروید بفروشید. این گفته اصلا درست نیست. 50 تا 60 سال است که نفت دست فعالان بخش خصوصی نبوده است. بلد نیستیم نفت بفروشیم. اول باید به ما کار را یاد بدهید، بعد بگویید که نفت بفروشیم.
نفت دست بخش خصوصی باشد، باعث فساد نمی گردد؟
رانت صددرصدی می گردد. مدیریت های ما ضعف دارد. تیم اقتصادی دولت نمره نیاورده است. مخصوصا در سال 96 و 97 اصلا نمره نیاوردند. این تیم اقتصادی یا باید تربیت گردد یا آموزش ببیند یا عوض شد. موضوع خیلی ساده است. جنجال ارز درست گردیده است. شرایط امروز یعنی چه؟ به راحتی در قیمت ارزی که در بازار بین پنج تا شش هزار تومان بود، مداخله کردیم و نرخ چهار هزار و 200 تومان را برای آن اعلام کردیم. هدف از این کار چه بود؟ این رفتارها نوعی سوءمدیریت است. همان روزی که برای ارز نرخ دولتی اعلام کردند، رانتی ها آغاز به فعالیت کردند و ارز چهار هزار و 200 تومانی را خریداری کردند و بین شش تا هفت هزار تومان فروختند. چندی پیش هیئت دولت سفری به چین داشت. من در چین خیلی آبرو دارم. دو روز قبل به آقای واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهور پیغام دادم که من را همراه خود ببرند. پاسخ آمد که در این سفر بخش خصوصی را تعریف ننموده ایم. با احترام گفتند که من نیایم. به آنها اعلام کردم که در این سفر حتما دست خالی برمی گردند. جنجال هم نکردم و تقریبا همین هم شد.
منبع: خبرگزاری ایسنا