از دلیل تا درمان سرطان آدرنال - مجله سرگرمی

سرطان آدرنال

سرطان آدرنال (غدد فوق کلیوی) نوعی سرطان نادر است که در یک یا هر دو غدد آدرنال که در بالای کلیه های واقع شده است، آغاز می شود. غدد آدرنال هورمونی ترشح می نماید که تقریباً همه اعضا و بافت های بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. سرطان آدرنال در هر سنی ممکن است رخ دهد. اما به احتمال زیاد در بچه ها زیر 5 سال و بزرگسالان 40 و 50 سال شایع تر است.

اگر سرطان آدرنال در مراحل اولیه تشخیص داده شود، احتمال درمان وجود دارد. اما اگر سرطان به قسمت های دیگر غدد فوق کلیه پیشرفت کند، درمان تاثیر کمتری دارد و بیشتر روش های درمانی برای به تاخیر انداختن پیشرفت یا کاهش احتمال بازگشت انجام می شود.

بیشتر توده های که در غدد فوق کلیوی ایجاد می شود غیر سرطانی (خوش خیم) هستند.

تومورهای خوش خیم آدرنال مانند آدنوما یا فئوکرو سیتوم نیز می توانند در غدد فوق کلیوی ایجاد شوند.1

علائم سرطان آدرنال

توده های سرطانی در غده فوق کلیوی غالباً علائمی به همراه ندارند. علل تومورهای غدد فوق کلیوی به روش های متخلفی معین می شوند. از آنجا که وظایف بسیار مهمی در بدن به عهده غدد فوق کلیوی است، یک تومور می تواند علائم مختلفی داشته باشد. پزشک به شما در از بین بردن علائم یاری می نماید.

بعضی از علائم تومورهای غده فوق کلیوی عبارتند از:

فشار خون بالای غیرقابل کنترل

افزایش وزن بدون دلیل که معمولاً در بالای استخوان گردن و اطراف شکم دیده می شود.

چربی های موضعی پشت گردن و شانه ها

پوکی استخوان که باعث شکستگی می شود.

حالات عصبی، اضطراب و تومور

افسردگی یا بدخلقی

عدم تعادل در پتاسیم و نمک (مانند کاهش سطح پتاسیم خون)

ضعف

گرفتگی عضلانی

علائم کشیدگی پوست روی شکم که به رنگ بنفش دیده می شوند.

رشد زیاد مو در صورت، قفسه سینه و کمر در زنان

بی نظمی در عادت ماهیانه

کبود شدن سریع بدن

افزایش سطح قند خون که غالباً منجر به ابتلا به دیابت می شود.

وجود این علائم لزوماً به معنی وجود تومور و غده آدرنال نیست. اگر شما این علائم را دارید راه عاقلانه این است که به یک متخصص کلیه و مجاری مراجعه نموده و با وی مشورت کنید.2

دلیل سرطان آدرنال

هنوز معین نیست که چه عواملی باعث بروز سرطان آدرنال می شود.

سرطان آدرنال بیشتر در افراد دارای سندرم های ارثی اتفاق می افتد که خطر ابتلا به بعضی سرطان ها را افزایش می دهد.41

سن

معمولا سرطان آدرنال در بچه ها یا بزرگسالان بین 40 تا 50 سال رخ می دهد.

سابقه خانوادگی

اگر چه به ندرت اما سرطان آدرنال می تواند به اختلالات ژنتیکی خاص (همانند نئوپلازی متعدد غدد درون ریز نوع 1، سندرم لی فرامنی، سندرم بکویت ویدمن و پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی) ارتباط داشته باشد. اما بیشتر موارد سرطان آدرنال در افرادی رخ می دهند که هیچ سابقه خانوادگی ای از این بیماری ندارند.

سیگار کشیدن

اگر سیگار می کشید خصوصا اگر به اندازه زیاد این کار را انجام می دهید در معرض سرطان آدرنال قرار دارید.4

تشخیص سرطان آدرنال

آزمایشات و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان آدرنال عبارتند از:

آزمایش خون و ادرار

آزمایشات بالینی خون و ادرار ممکن است سطح غیرمعمول هورمون های ترشح شده از طریق غدد فوق کلیوی، از جمله کورتیزول، آلدوسترون و آندروژن ها را نشان دهد.

تست های تصویربرداری

پزشک شما ممکن است اسکن های CT، MRI یا پوزیترون انتشار (PET) را برای درک بهتر هرگونه رشد در غده های آدرنال شما تجویز کند و آنالیز شود که آیا سرطان به منطقه ها دیگر بدن مانند ریه ها یا کبد شما انتشار یافته است یا هنوز در مرحله اولیه می باشد.

تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی غده آدرنال (بیوپسی)

غده آدرنال در آزمایشگاه مورد آزمایش قرار می گیرد. تجزیه و تحلیل آزایشگاهی می تواند تأیید کند که آیا شما مبتلا به سرطان هستید و یا نه، دقیقاً چه نوع سلول های درگیر سرطان شده اند.1

معین مراحل سرطان آدرنالبه طور کلی سرطان آدرنوکورتیکال به 4 گروه یا مرحله تقسیم می شود.

4 مرحله سرطان آدرنال شامل این مواردند:

مرحله 1

در این مرحله سرطان کوچک تر از 5 سانتی متر است و فراتر از غده آدرنال منتشر نشده است.

مرحله 2سرطان بزرگ تر از 5 سانتی متر است و فراتر از غده آدرنال منتشر نشده است.

مرحله 3

سرطان به چربی اطراف غده آدرنال منتشر شده یا به غدد لنفاوی و سایر اندام های اطراف غده آدرنال رسیده است.

مرحله 4

سرطان به اندام های مجاور/ سایر قسمت های بدن منتشر شده است.

سرطان آدرنال خیلی رایج نیست. به علاوه از چندین سیستم برای معین مرحله این سرطان استفاده می شود. سیستم معین مرحله ذکر شده در بالا اخیرا از طریق سازمان جهانی بهداشت معین شده است.4

روش های درمان بر اساس مرحله بیماری

مرحله یک. روش استاندارد از بین بردن کامل تومور از طریق عمل جراحی است.

مرحله دو. مانند مرحله اول است.

مرحله سه. حذف کامل تومور و بافت های گره لنفاوی از طریق جراحی. احتمال بازگشت بیماری در این گروه بسیار است و ثبت نام برای آزمایش بالینی را باید مورد ملاحظه قرار داد. بیمارانی که قادر به عمل جراحی نیستند دارو درمانی با میتوتان که اغلب موثر است، برای آن ها تجویز می شود.

مرحله چهار. به دلیل اندازه تومور و پراکنده شدن آن در تمام اندام ها عمل جراحی گزینه مناسبی نیست. معمولا درمان با میتوتان انجام می گیرد.

ضد هورمونی/ شیمی درمانی

رهایی موقت از علائم انتشار کارسینوم قشر غدد فوق کلیوی با شیمی درمانی از طریق میتوتان امکان پذیر است. اگرچه اندازه تومور کاهش پیدا نمی نماید اما رهایی از علائم بیماری کاملا محسوس است. این داروی ضد تومور باعث از بین رفتن علائم بیماری به مدت میانه 10 ماه می شود.

این دارو معمولا استفاده نمی شود مگر اینکه در آنالیز با اشعه ایکس متاستاز دیده شود و یا به جای مانده تومور، هورمون قابل توجهی فراوری کند. اگر تومور به طور کامل قطع شود نیازی به میتوتان درمانی نمی باشد. عوارض گوارشی و عصبی باعث محدودیت در استفاده بلند مدت از میتوتان می شود.

از آنجایی که این تومورها حالت تهاجمی دارند و بسیاری از آن ها برای درمان قابل برداشت نیستند، آزمایشات بالینی مناسب هستند و باید در صورت امکان در نظر گرفته شوند بخصوص آزمایش هایی که روش های شیمی درمانی جدیدتر و عوامل بیولوژیکی را ارزیابی می نمایند.

عود کردن سرطان قشر غدد فوق کلیوی

این تومور تهاجمی اغلب پس از گذشت ماه ها یا سال ها از عمل جراحی موفقیت آمیز در برداشتن تمام توده سرطانی دوباره باز می شود. آنچه که در خصوص اینگونه بیماران می توان انجام داد به عوامل بسیاری مانند روش درمان قبلی و محل بازگشت بیماری وابسته است. ملاحظات فردی بیمار و بعلاوه تمایل بیمار برای عمل جراحی بیشتر نیز باید در نظر گرفته شود.

گاهی اوقات می توان بوسیله عمل جراحی عود موضعی و مکان های بروز متاستاز برداشته شود. این روش مقدم برای برخورد با چنین عودهایی است. اگرچه بیماران کمی قابل درمان هستند اما با این روش رهایی از علائم هورمونی و 5 سال زندگی بیشتر حاصل می شود. به این دلیل که جراحی مجدد تومورها از لحاظ فنی سخت و اغلب با اختلالاتی همراه است، احتمال داشتن زندگی طولانی نوعی ریسک محسوب می شود.3

پینوشتها

1.www.pezeshket.com

2.www.drgholampour.ir

3.www.imam-medical-lab.ir

4.www.hidoctor.ir

منبع: راسخون