تقاضای احمد زیدآبادی از رئیسی؛ پنگول را از اعدام نجات دهید - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، زیدآبادی در کانال تلگرامی اش نوشته است:

12 بهمن سال 88 مرا از زندان اوین به زندان گوهردشت کرج تبعید کردند. در سالن 17 زندان گوهردشت در سلولی پنج متری همبند دو زندانی محکوم به قصاص بودم که یکی به پیرمرد معروف بود و دیگری به پنگول!

پیرمرد البته 45 سال بیشتر نداشت؛ اما موی سر و صورتش به سفیدی زده و قدش هم کمی خمیده بود. اتهام پیرمرد، قتل همسرش بود و انگیزۀ قتل نیز بدگمانی افراطی ناشی از وسواس فکری! شاکی پیرمرد اعضای خانواده اش بودند که بعدها رضایت دادند و او از مرگ و زندان رهایی یافت.

پنگول اما جوانی ساده، با دستی معیوب بود و ظاهراً در دار جهان هیچ کس و هیچ چیز نداشت. او که نامش امین گراوند بود؛ به دلیل موهای سیخ و پیشانی کوتاه و آرایش دندان هایش به یک شخصیت کارتونی ایرانی شباهت پیدا نموده بود و از همین رو در بین زندانیان به پنگول شهرت داشت!

پنگول آن طور که خود روایت می کرد؛ برای کار ساختمانی روزمزد از محیطی عشایری در اطراف پلدختر به تهران مهاجرت می نماید. در تهران به اتفاق یکی از همولایتی هایش در ساخت آسمانخراشی در شمال شهر مشغول به کار می گردد. یک روز در بلندای چارچوب فلزی ساختمان، بین او و همولایتی اش دعوای لفظی درمی گیرد که به تدریج به دعوای فیزیکی کشیده می گردد. به گفتۀ پنگول، همولایتی اش که به چند آجر دسترسی داشته، تمام آجرها را به سمت او پرتاب می نماید که هیچکدام ضربه ای کاری وارد نمی سازد. همینکه آجرها به اتمام می رسد پنگول تکه ای میل گرد به دست می آورد و آن را محکم به قد پای همولایتی اش می کوبد و همولایتی به درون کانال آسانسور سقوط می نماید!

پنگول در بازپرسی های کلانتری بسیار ضد و نقیض حرف می زند. گویا قاضی هم به دلیل همین ضد و نقیض گویی ها او را مجرم تشخیص می دهد و به قصاص نفس محکوم می نماید.

امروز یکی از همبندی های پنگول به من زنگ زد و گفت که پس از گذشت حدود 13 سال از ماجرای قتل، او را به انفرادی برده اند تا حکم قصاص را برای روز یکشنبه (13 دی) اجرا نمایند. من متأسفانه راهی برای راستی آزمایی قطعی این خبر ندارم، اما اگر این ادعا درست باشد، که به نظرم درست است، از تمام مسئولان بخصوص سید ابراهیم رئیسی می خواهم که پنگول را از مرگ نجات دهند.

به واقع پنگول کارگر سادۀ زحمتکشِ بی کس و کار و فقیرو بینوایی است که هیچ اذیت و آزاری ندارد. در تمام دوران زندان 13 ساله اش حتی یک بار کسی به ملاقاتی او نرفته و من نمی دانم که آیا اصلاً خانواده ای دارد؟ و اگر دارد در کدام نقطۀ این سرزمین زندگی می نمایند!

جزئیات ماجرای دعوای منجر به قتل او هم نشان می دهد که عمدی در کارش نبوده و از سر اتفاق همولایتی اش به درون کانال آسانسور سقوط نموده و جان باخته است.

در تمام این جهان اگر کسی قابل ترحم و دلسوزی باشد در درجۀ اول همین پنگول است! هر اهل خیر و صاحبِ رحم و انصافی، هر کمکی از دستش برمی آید، خواهش می کنم از او دریغ نکند. از من به عنوان هم سلولی سابق پنگول، بدبختانه همین مقدار بیشتر برنمی آید!