زندگی مسلمانان میانمار در اردوگاه های اجباری( - مجله سرگرمی

در سال 2012 و در پی ادعای تجاوز چند مرد مسلمان میانماری به یک زن بودایی و کشتار 12 مرد مسلمان، ناآرامی ها در میانمار اوج گرفت. پس این رویداد تعداد زیادی از بودایی ها به مراکز مسلمان نشین ایالت راخین میانمار حمله کرده و بیش از 200 مسلمان را کشتند و ده ها هزار نفر آواره شدند. اینک و 7 سال پس از حمله بودایی ها، مسلمانان میانمار اردوگاه زندگی می کنند و اجازه رفت و آمد آزادانه به شهر را ندارند. خبرگزاری فرانسه در گزارشی زندگی این مردم را در اردوگاه های مسلمانان شرح می دهد.

آقای هیتو مانگ یکی از مسلمانان ساکن در اردوگاه های ایالت راخین برای ناهار منتظر است. او کاسه ای از سوپ نودل سنتی را با دوستان قدیمی خود تقسیم می کند. این کار معمولی این روزها در ایالت راخین میانمار کاری فوق العاده و غیرمعمول به شمار می آید. زیرا او مسلمان است و دوستانش بودایی.

به گزارش خبرنگاران به نقل از خبرگزاری فرانسه، آنها پیشتر همسایه بودند و دیوار به دیوار کنار هم زندگی می کردند.

اما اینک او تنها می تواند دوستان خود را تحت مقررات سخت گیرانه نیروهای نظامی و قبل از بازگشت به اردوگاه گل آلود خود ببیند. او و دیگر مسلمانان شهر کیاوکفیو به مدت 7 سال در این اردوگاه نگه داری می شوند.

اردوگاه های محل زندگی مسلمانان در ایالت راخین /عکس: خبرگزاری فرانسه

در سال 2012 براساس ادعای تجاوز چند مرد مسلمان به یک زن بودایی اعتراضات گسترده ای در نواحی غربی میانمار و شهر محل زندگی هیتو مانگ رخ داد.

پس از این اتفاق بسکمک از خانه های مسلمانان غارت شد. پلیس و نیروهای امنیتی نیز مسلمانان منطقه را برای افزایش امنیت آنها در مکان هایی ویژه گرد آوردند. این مکان ها بعدا به اردوگاه نگهداری مسلمانان تبدیل شد.

در این اتفاق بیش از 200 نفر کشته و ده ها هزار نفر آواره شدند. 5 سال بعد ایالت راخین خود را برای حذف هزاران مسلمان روهینگیا آماده می کرد.

بسکمک از مردم همچنان به حل اختلافات عمیق فرقه ای و تفاوت های مذهبی (در میانمار) شک دارند. مقامات این کشور نیز اعلام کرده اند که ادغام جوامع مسبب ناآرامی و درگیری های جدید خواهد بود.

اما اینک برخی از مسلمانان در شهر کیاوکفیو در حال حفظ روابط محتاطانه با دوستان قدیمی و بودایی خود هستند و امید دارند که ته مانده این ارتباط مشترک تمام نشود.

هیتو مانگ مرد مسلمان ساکن اردوگاه با اشاره به مردم خارج از اردوگاه گفت: مردم این شهر به ما حمله نکردند.

مسلمانان ساکن در اردوگاه های میانمار/ عکس: خبرگزاری فرانسه

آقای کیاو تاون کننده شهر کیاوکفیو در مجلس میانمار گفت: شهر ما آماده پذیرش مسلمانان است اما آنها تنها با چراغ سبز دولت قدرت خروج از اردوگاه را دارند.

وی با اشاره به حرکت غیرانسانی برخورد با مسلمانان این شهر گفت: همگی آنها شهروند هستند.

ما غیرقانونی نیستیم

هیتو مانگ مرد مسلمان ساکن اردوگاه در ایالت راخین میانمار و چند نفر از دیگر دوستان مسلمانش می توانند در روز به مدت 2 ساعت و تحت نظر پلیس مسلح از اردوگاه خارج شوند. هیتو مانگ نام مستعار این مسلمان میانماری در گزارش خبرگزاری فرانسه به دلیل حفظ هویت وی است.

او داغدیده و عزادار زندگی خود است.

هیتو مانگ در حالی که با حسرت به زمین بزرگ و مسکونی که زمانی خانه اش در آن قرار داشته نگاه می کند، گفت: هرگز فکر نمی کردم چنین اتفاقی برای ما بیفتد و بسیار ناراحتم.

او اضافه کرد: ما غیرقانونی نیستیم.

مسلمانان ساکن اردوگاه های میانمار از بازگشت به زندگی گذشته خود ناامید هستند/ عکس: خبرگزاری فرانسه

او و بسکمک دیگر از افراد این اردوگاه از مسلمانان کامان هستند. برخلاف مسلمانان روهینگیا آنها از سوی بودائیان به عنوان اقلیت رسمی شناخته شده اند. همین رسمیت به بهبود شرایط آنها پس از جریانات سال 2012 کمک کرده است.

پیش از این حملات برخی از این مسلمانان معلم، حقوق دان و قاضی بودند. برخی از این مردم ماهیگیر بوده و بسکمک از آنها در بخش حمل و نقل و انتقال محموله بین ساحل و مراکز خرید فعالیت می کردند.

این مشاغل اینک در شهر در انحصار بودائیان واقع شده است. آنها خانه های مسکونی و متروک مسلمانان را در دست گرفته اند.

خانم سا پو چای که مدیریت یک گروه حقوق زنان را در اختیار دارد، قبل از جریانات سال 2012 در یک مرکز مذهبی فعال بود.

حفره های کوچکی که روی دیوارهای محل کار وی این بخش دیده می شود نشانگر خشونت های سال 2102 است.

این زن 53 ساله گفت: برخی از دوستان مسلمانش در راستا اردوگاه تا بازار جلوی او را می گیرند و با او صحبت می کنند.

بازمانده های یک مسجد پس از حمله تعداد زیادی از بودائیان به خانه و مراکز مسلمانان در ایالت راخین در سال 2012 /عکس: خبرگزاری فرانسه

وی اضافه کرد: من آنها را خوب می شناسم و از زمان جوانی در کنار آنها زندگی کرده ام. آنها نسل ها اینجا زندگی کرده اند.

ساکنان اردوگاه کیاوکفیو از بازسازی خانه و زندگی خود ناامیدند.

فیو چای مدیر این اردوگاه در این باره گفت: اینجا دقیقا مانند زندان است. هیچ شغلی وجود ندارد و ما برای دریافت داروهای مناسب در تقلاییم.

حدود 130 هزار نفر مسلمانان که اکثر آنها از روهینگیایی هستند در اکثر اردوگاه های مرکز ایالت راخین در رفت و آمد هستند.

صدها نفر از میان این هزاران مسلمان در شرایط بهتری زندگی می کنند. اما بیشتر آنها مانند اسیر در زندگی می کنند و آزادی رفت وآمد ندارند.

عفو بین الملل سیستم نهادینه تفکیک و تبعیض در این بخش بین مسلمانان و بوداییان را شدید و در حد آپارتاید توصیف کرده است.

آپارتاید یادآور از تبعیض نژادی علیه اکثریت سیاهپوست و بومی آ،ریقای جنوبی است.

اردوگاه های مسلمان در حاشیه شهر واقع شده است/ عکس: خبرگزاری فرانسه

مسلمانان همچنان با فقدان آموزش، مراقبت های بهداشتی و کار روبرو هستند. شرایطی که خانم لورا های ناظر سازمان عفو بین الملل آن را غیر قابل قبول و جنایت کارانه توصیف می کند.

بسکمک از این مسلمان مجبور به پذیرش کارت تائید ملی (NVC) هستند. این کارت حقوق محدودی را به صاحبان آنها ارائه می کند تا آنها حق تابعیت کامل خود را بیان کنند.

گروه های حقوق بشری ، کارت (NVC) را ابزاری برای تبعیض برای مسلمانان به ویژه گروه های روهینگیا می دانند. آنها بر این باورند که حقوق شهروندی این مردم با چنین کارتی نقض شده است.

تعداد کمی از این افراد می توانند از طریق راستاهای قانونی کارت شناسایی خود را به دست آورند.