داعش، مهدی طارمی و شیخ النمر - مجله سرگرمی

بازی کنندگان ایران و عربستان در فوتبال همیشه جذابیت ویژه ای داشته؛ جذابیتی که البته برگرفته از اختلافات سیاسی حاکم بر منطقه است. کنندگان این دو کشور از دیرباز چه در در سطح ملی و چه باشگاهی تنش های زیادی را در تقابل های رودررویشان حس کرده اند که بسیاری از آن ها پررنگ شده و شاید برای سال ها در حافظه تاریخ باقی بماند.

فارغ از اتفاقات تلخ و شیرین بسیاری که در عرصه ملی از رویارویی با عربستانی ها به دست آمده، جدال باشگاه های این دو کشور هم خالی از رخداد عجیب و غریب نبوده است؛ دست بر قضا یکی از مهم ترین جنجال های رخ داده در تقابل این دو کشور در عرصه فوتبال، مربوط به بازی همین تیم های النصر و پرسپولیس است. این دو که امروز باید برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا مچ اندازی کنند، چند سال پیش در دیداری رفت و برگشت دو جدال تماشایی را رقم زدند که سرآغازی برای بروز حاشیه های تازه شد.

موضوع مربوط به اسفند 1393 است؛ آن زمان هنوز روی کاغذ، رابطه دیپلماتیک دو کشور قطع نشده بود و تیم های ایرانی و عربستانی به کشور یکدیگر سفر می کردند. پرسپولیس در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آن سال، آن هم در شرایطی که حال و روز خوشی نداشت، راهی عربستان شد تا برابر النصر صف آرایی کند. رقیب عربستانی در برابر تیم ایرانی قدرت نشان داد و با سه گل، پرسپولیس را از پیش رو برداشت؛ اما گل سوم جنجالی نهفته در دلش داشت؛ حسن الراهب، بازیکن النصر، توپ را تقریبا از نیمه های زمین در آخرین ثانیه های وقت های تلف شده برداشت و آن را وارد دروازه پرسپولیس کرد. الراهب توپ را که به تور چسباند، به سمت هواداران خودی رفت تا خوشحالی پس از گلش را انجام دهد؛ آن لحظه سرآغاز جنجال جدیدی شد، چون الراهب به گونه ای خوشحالی کرد که نشان می داد با شمشیر سر از تن رقیب جدا کرده است! اتفاقی تلخ که یادآور رفتار داعشی ها در آن زمان بود. بازیکنان پرسپولیس حسابی عصبانی شده بودند؛ غم شکست از رقیب عربستانی از یک سو و خوشحالی پس از گل حسن الراهب از سوی دیگر، همه چیز را برایشان تیره کرده بود.

فرصت برای انتقام گیری از النصر و عربستانی ها سه هفته بعد، در بهار 1394 دست داد؛ آن روز ها پرسپولیس که با حمید درخشان نتایج خوبی نگرفته بود، تغییر مربی داد و حسین عبدی را موقت روی نیمکت نشاند. پرسپولیس نتوانست سه گل خورده در بازی رفت را جبران کند، ولی در جو وحشتناک ورزشگاه آزادی پیروز شد با یک پنالتی هیجانی النصر را شکست دهد؛ مهدی طارمی، مهاجم آن روز های پرسپولیس پشت ضربه پنالتی ایستاد و در حالی که قرار بود یکی از سرنوشت سازترین پنالتی های عمرش را بزند، آن را با اعتمادبه نفسی باورنکردنی با یک ضربه چیپ وارد دروازه النصر کرد. پنالتی چیپ به کنار، خوشحالی پس از گل مهدی طارمی تا همین امروز در اذهان باقی مانده است؛ او به تلافی رفتار بازیکن النصر نه با شمشیر بلکه با انگشتانش نشان داد با چاقو سر رقیب را بریده است! اعتراض ها به رفتار طارمی هم شدید بود، ولی ازآنجا که پرسپولیسی ها می گفتند تلافی کار عربستانی ها بوده، جنجال به وجود آمده زود جمع و جور شد. طارمی از اینکه می گفتند او هم کار داعشی ها را تکرار کرده عصبانی بود؛ مهاجم وقت پرسپولیس می گفت فقط می خواسته تلافی کند، نه چیز دیگری.

جنجال به وجود آمده در بهار 1394 در زمین فوتبال و بین کنندگانی از ایران و عربستان، جایش را به اتفاقی سیاسی در زمستان همان سال داد تا همان نیمچه رابطه دیپلماتیکی که بین دو کشور هم برقرار بود نیز از بین برود؛ دی ماه 1394 وزارت کشور عربستان از اعدام شیخ النمر، روحانی شیعه عربستانی، خبر داد. شیح النمر از سوی عربستانی ها به حمایت از تروریسم متهم و بعد هم اعدام شد؛ اتهامی که هم از دیدگاه ایران و هم چندین کشور منطقه، واهی و برای رهایی از مسئولیت پذیری حکومت عربستان بود. اعدام شیخ نمر، کار را به اعتراضات گسترده در کشور های شیعی نشین کشاند، ولی این اعتراض ها در ایران به سمت و سوی دیگری کشیده شد تا در کمتر از 24 ساعت بعد از اعدام شیخ نمر، منجر به قطع کامل روابط دیپلماتیک ایران و عربستان شود. ابتدا در مشهد، اعتراض ها به ساختمان کنسولگری عربستان کشیده شد و پرچم این کشور پایین آورده شد، ولی ضربه نهایی در تهران زده شد؛ جایی که معترضان به اعدام شیخ النمر، از دیوار سفارت عربستان بالا رفتند تا به زعم خودشان این سفارت را به تسخیر دربیاورند. دولت ایران چنین رفتاری را محکوم کرد، ولی عربستانی ها خبر از قطع روابط دیپلماتیک دادند تا همه چیز از لحاظ سیاسی، از آنچه که بین دو کشور جاری بود، مبهم تر شود.

نیاز به سپری شدن زمان زیادی نبود تا آن رخداد سیاسی، گریبان فوتبال ایران را هم بگیرد! کمی بعد از اعلام قطع روابط دیپلماتیک، باشگاه الهلال عربستان، سرشناس ترین باشگاه این کشور، خبر داد که تیم های عربستانی را برای بازی در لیگ قهرمانان آسیا به ایران نخواهند فرستاد. آن زمان در گزارشی که سایت الوئام نوشت، عبدالله البترجی، معاون رئیس باشگاه الاهلی عربستان سعودی از باشگاه های این کشور خواست در نامه ای به کنفدارسیون فوتبال آسیا خواهان برگزاری بازی های کنندگان سعودی با تیم های ایرانی در یک زمین بی طرف شوند. عبدالرحمان بن مساعد، رئیس باشگاه الهلال عربستان نیز درخواست معاون رئیس باشگاه الاهلی برای نوشتن نامه به کنفدراسیون فوتبال آسیا را تکرار کرد و گفت: نه ما می خواهیم به ایران برویم و نه می خواهیم آن ها به عربستان بیایند. او همچنین از باشگاه های عربی درخواست کرد از چنین خواسته ای حمایت کنند.

طرف ایرانی مثل غالب وقت ها خوش بینانه به این موضوع نگاه کرد و خبر داد که AFC قرار نیست مسائل سیاسی را وارد عرصه فوتبال کند، ولی کنفدراسیون فوتبال آسیا پیشنهاد کنندگان عربستان را پذیرفت و خبر داد که بازی تیم های این کشور با کنندگان ایران از این پس در زمین بی طرف برگزار می شود. چند کشور عربی دیگر که رابطه سیاسی نزدیکی با عربستان داشتند هم درخواست مشابهی از AFC کردند؛ از جمله کشور امارات. کنندگان فوتبال امارات هم گفتند که حاضر نیستند تیم هایشان را به ایران بفرستند تا در لیگ قهرمانان آسیا به میدان بفرایند؛ اما این بار AFC درخواست اماراتی ها را رد کرد و خبر داد که اگر آن ها از سفر به ایران سر باز بزنند، نتیجه بازی به ضررشان اعلام خواهد شد.

اگرچه نزدیک به پنج سال از آن داستان می گذرد، ولی این موضوع سیاسی همچنان بر فوتبال سایه انداخته و هنوز هم تیم های ایرانی و عربستانی در کشور ثالث به مصاف همدیگر می فرایند.

با همین پیش زمینه می شود پی برد که دیدار امروز پرسپولیس با النصر، با آن عقبه ای که در دلش داشته، یک دیدار فوتبالی محض نخواهد بود؛ حتی با رقم پاداشی که وزیر ورزش عربستان برای بردن پرسپولیس برای النصری ها مشخص کرده مشخص می کند حساسیت بیش از چیزی است که فقط در زمین فوتبال جاری باشد. البته که جنس این تقابل هم دیگر از جنس آن بازی مرحله گروهی پنج سال قبل نیست؛ حالا دو تیم علاوه بر اینکه تضاد های سیاسی بر روابط دو کشور تأثیر گذاشته، می دانند ناکامی برایشان حکم از دست رفتن فرصتی را دارد که سال ها انتظارش را می کشند: قهرمانی در آسیا.