اعتماد مردم به تشکلهای سیاسی آسیب دیده است - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، محمدرضا عارف در جمع اعضای شاخه جوانان جامعه اسلامی مهندسین در سلسله نشست های آنالیز آینده گفتمان های سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه برگزاری این نشست ها در یک فضای صمیمی می تواند در پرداختن به چالش های مهم کشور و رسیدن به راهکارها و راهکار های اجماعی مؤثر باشد بر ضرورت تداوم این گونه نشست ها در سه سطح درون تشکیلات، درون تشکل های همسو و نیز در میان جریانات داخل نظام تاکید نمود.

وی در ادامه توضیح داد: ما در آغازین ماه های دهه پنجم انقلاب قرار داریم و با چالش های جدی بیرونی و درونی یعنی تحمیل تحریم های ظالمانه و جنگ تمام عیار مالی و نیز ناکارآمدی در بخش هایی از حاکمیت و امور اجریی در پاسخ به مطالبات مردم و عدم پاسخ گویی و تحقق آرمانهای نظام در ساختار اداری کشور روبرو هستیم.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بر لزوم آسیب شناسی 4 دهه گذشته که آن را الزام حیاتی برای ادامه راه انقلاب و رشد و تعالی کشور دانست، تاکید نمود و گفت: به نظر من در مقطع فعلی شاید مهمترین کار تحلیل دقیق و آسیب شناسانه واقعی از عملکردها و رفتارها بخصوص در جریانات سیاسی در دو مقطع قبل از پیروزی انقلاب و 4 دهه اول بعد از پیروزی انقلاب باشد. برای ادامه راه و برای اینکه بتوانیم در پاسخ به مطالبات مردم و رشد و تعالی کشور بهتر جلو برویم، احتیاج به این آسیب شناسی داریم.

وی در همین زمینه ادامه داد: رمز پیروزیت و پیروزی از سال 42 تا سال 57 وحدت فرماندهی راهبردی، انسجام و همبستگی مردم و همراهی مردم با رهبری انقلاب بود.

ناکارآمدی و فساد زمینه اثرگذاری تحریم ها در نظام مدیریت مالی کشور را فراهم کرد

عارف خاطرنشان کرد: در 4 دهه گذشته علی رغم دست آوردهای ارزشمندی مانند مقابله با گروهک ها و دشمنان انقلاب، 8 سال دفاع مقدس، دستاوردهای علمی و مقابله با تحریم ها سؤال جدی که مطرح است این است که آیا در تحقق آرمان ها و حاکمیت ارزش ها و در رشد و پیشرفت و پاسخ به مطالبات مردم پیروز بوده ایم؟ علل عدم پیروزیت در بعضی موارد چیست؟ باید بعد از گذشت چهل سال از انقلاب تعیین گردد که چرا نتوانستیم در تحقق بعضی شعارها و وعده ها پیروز باشیم.

وی با برشمردن بعضی چالش های جدی کشور از جمله در حوزه مدیریت آب و محیط زیست، نظام اداری و نظام بانکی، صندوق های بازنشستگی و بیمه ای، عدم توفیق در مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، چالش مالی و معیشتی مردم و چالش کارآمدسازی نظام مدیریتی، تاکید نمود: بنظرم ناکارآمدی ها، سیاست گذاری های غلط و فساد، بسیار بیشتر از تحریم ها بر اقتصاد کشور و زندگی مردم اثر سوء داشته است. ناکارآمدی و فساد زمینه اثرگذاری تحریم ها در نظام مدیریت مالی کشور را فراهم کرد.

رئیس فراکسیون امید استفاده از ظرفیت نخبگان و کارشناسان، تعامل و همکاری جریانات و تشکل های مختلف را مهمترین احتیاج گفتمان های سیاسی برای مقابله با چالش کشور برشمرد و گفت: گفتمان های سیاسی داخل نظام باید به حوزه کارآمدی و استفاده از خبرگان و نخبگان توجه جدی نمایند.

وی بر ضرورت ارتقاء صندلی تشکل های سیاسی و باور به نقش آفرینی احزاب تاکید نمود و گفت: حاکمیت مردم سالاری دینی و اجرای اصول مختلف قانون اساسی بویژه فصل سوم قانون اساسی ضرورت تحزب و توجه به تشکل های شناسنامه دار را ایجاب می نماید.

اعتماد مردم به تشکل های سیاسی آسیب دیده است

عارف با بیان اینکه مردم سالاری دینی بدون احزاب فعال و فراگیر عملی نیست، خاطرنشان کرد: یکی از وظایف اصلی احزاب تقویت اعتماد عمومی مردم است. با کمال تأسف به دلیل رویکردهای تخریبی احزاب نسبت به هم اعتماد مردم به تشکل های سیاسی آسیب دیده است.

تقویت و میدان دادن به تشکل ها و احزاب و آزادی عمل آنها

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام توضیح داد: حرکات ائتلافی و جبهه ای اگرچه امروز یک ضرورت است و باید حمایت گردد اما نمی توانند جوابگوی عملکردها باشند و باید جای خود را به تدریج به احزاب فراگیر و مسئولیت پذیر بدهند.

وی تاکید نمود: تقویت و میدان دادن به تشکل ها و احزاب و آزادی عمل آنها در چارچوب قوانین و مقررات ضرورت حاکمیت مردم سالاری و مشارکت مردم در همه امور است.

عارف بر ضرورت تعامل، همکاری و گفت وگوی بین تشکل ها و مورد توجه قرار دادن ایده گفت وگوی ملی تاکیدکرد و گفت: بسیاری از آسیب های دهه گذشته ناشی از دورویی، برچسب زدن ها، انحصارطلبی ها، سیاست حذف، نگاه های قیم مآبانه و معیارهای دوگانه در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها، خودبزرگ بینی ها در میان جریانات سیاسی است.

وی با مخاطب قرار دادن جوانان، گفت: اجازه دهید به عنوان یک معلم که از ابتدای انقلاب در مسئولیت های مختلف حضور داشتم، عرض کنم که بدون توجه به مهمترین اجزاء یک گفتمان اصیل در جمهوری اسلامی ایران نمی توانیم کشور را از این شرایط سخت و سخت به سلامتی عبور دهیم.

توجه به ارتقاء اعتماد عمومی رمز پیروزیت است

رئیس فراکسیون امید توجه به همبستگی و منافع ملی و مشارکت همه جریانات درون نظام در مدیریت راستا سخت و سخت کشور را خواهان شد و با بیان اینکه توجه به ارتقاء اعتماد عمومی رمز پیروزیت است، توضیح داد: اخلاق مداری و ارتقاء فرهنگی جامعه با ساز و کارهای نرم و فرهنگی و جاذبه های حداکثری و مبارزه با فقر و فساد و تبعیض بصورت باورمند، جدی و فراتر از نگاه های سیاسی احتیاج اصلی اقتصاد و مدیریت کشور است.

وی با بیان اینکه توجه به زندگی و معیشت همراه با منزلت برای مردم مهم ترین مأموریت گفتمانی در کشور است، خاطرنشان کرد: کارآمدسازی نظام مدیریت و اصلاح ساختارهای اجرایی کشور، با استفاده از خبرگان و شایستگان فارغ از سلیقه های سیاسی زیرساخت کلیدی برای ارتقاء نظام جمهوری اسلامی ایران است.

عارف همچنین طراحی و اجرایی کردن مشارکت حداکثری مردم در همه رویدادهای سیاسی و اجتماعی مهم کشور و استفاده از ظرفیت لایزال مردم در مقابله با آسیب های اجتماعی، ارتقاء شاخص های فرهنگی و ارتقاء شاخص های توسعه و پیشرفت، میدان دادن به تشکل های مردمی و NGO ها را ضرورتی مهم در مقطع فعلی کشور برای عبور از بحران خاطرنشان کرد.

وی همچنین در پاسخ به سوالی درخصوص استفاده افراد از مزیت های فعالیت جبهه ای و پایبند نبودن به الزامات فعالیت جبهه ای ،گفت:این یک واقعیت است که متاسفانه عده ای از منافع فعالیت جبهه ای استفاده می نمایند و در بزنگاه ها هیچگونه پایبندی به مرام و مسلکی ندارند. نمونه اش را در انتخابات مجلس دهم و لیست امید دیده ایم.عکس یادگاری با ما می گرفتند ولی در مجلس به گونه ای دیگر رفتار کردند برای حل این معضل هیچ راهی جز تشکیل احزاب فراگیر نداریم.

رئیس فراکسیون امید همچنین در پاسخ به سوالی درباره لزوم تشکیل مجلس سطح دوم در کشور گفت:با تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا تصور می شد دیگر پیگیری امور محلی به نمایندگان شوراها سپرده گردد و نماینده مجلس در سطح ملی پیگیر اهداف کلان تری باشد اما متاسفانه کماکان در مجلس شاهدیم مطالبات محلی پیگیری می گردد. تشکیل مجلس دوم و بالادست در صورت تایید، ضرورت آن که به نطر می رسد مورد تایید بخش هایی از نخبگان و سیاست مداران است احتیاج به اصلاح قانون اساسی دارد.

وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر عدم ارئه تعریف تعیین از اصلاح طلبی ،گفت:این سوال را درخصوص اصولگرایی هم می توان عنوان نمود وجه مشترک دو جریان اصیل انقلاب باور به ارزشها و تمامی اصول قانون اساسی است ولی در بعضی تاکتیک ها و روش ها اختلافاتی بین این دو جریان است بخصوص در نگاه به مردم و آزادی و مقوله جمهوریت نظام.هنر اصلاح طلبان جذب است اما در نقطه مقابل جریان رقیب تبحر زیادی در دفع و طرد نیروها دارد.در مقوله های فرهنگی همچون ممیزی و سانسور نیز اختلاف نظر جدی بین ما و اصولگرایان وجود دارد.گفتمان اصلاح طلبی به جد اعتقاد دارد که نباید خود را قیم مردم بدانیم و برای آنها تصمیم بگیریم اما جریان رقیب چنین اعتقادی ندارد.

عارف تاکید نمود:بخش هایی از اصولگرایان اعتقاد جدی به مشارکت حداکثری مردم در انتخابات ندارند.

راهکار فائق آمدن به چالش های کنونی باور به جوانان و میدان دادن به آنها است

وی همچنین راهکار فائق آمدن به چالش های کنونی را باور به جوانان و میدان دادن به آنها دانست و با اشاره به بیانیه گام دوم رهبر معظم انقلاب این بیانیه را نقشه راه کشور در دهه پنجم انقلاب و حاکمیت علم و فناوری در این دهه دانست و گفت: در تمامی مسئولیت هایی که داشته ام کوشش کردم به جوانان میدان دهم بخصوص در مسایل علم و فناوری .در دولت اول آقای روحانی وعده جوانگرایی محقق نشد اگرچه در دولت دوم ایشان کوششهایی در این زمینه صورت گرفت ولی انتظارات در این خصوص برآورده نشده است و هنوز مقاومت هایی در سپردن مسئولیت ها به جوانان می گردد.

رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا بعضی اصلاح طلبان به سمت اپوزیسیون نظام جذب شدند،گفت: اولا باید در نظر داشت که اصلاحات و طرفداران آن طیف گسترده ای را شامل می گردد از سوی دیگر نباید از دور داشت که متاسفانه اصلاح طلبان همواره مورد هجمه و تخریب قرار گرفتند و چه برچسب های که به اصلاح طلبان زده نشد.باید آسیب شناسی گردد که چه رفتارهایی که با یک نخبه سیاسی صورت می گیرد که در نهایت کارد به استخوانش می رسد و از کشور مهاجرت می نماید.

وی اضافه نمود:خواهش من این است که موضوعات اینچنینی بصورت جریانی مطرح نگردد.اصلاح طلبان این ظرفیت را دارند که هیچگاه به رقیب خود انگ و برچسب نزنند.مثلا در بحث جاسوسی و بازداشت های اجرا شده در ادوار مختلف چرا بیشتر این بازداشت ها مربوط به یک طیف سیاسی خاص است؟آیا نمی گردد از این موضوع برای اهداف جریانی استفاده کنیم، ولی هیچگاه این موضوعات را برای رقیب خود مطرح نمی کنیم و حساب فرد یا افراد محدود منسوب به یک جریان را به حساب کل جریان نمی گذاریم.